अनिषलाई भुलाउन एउटा खेलौना दिइएको छ । उनी एकछिन खेल्छन्, घरिघरि दुख्यो भन्दै आमा खोज्छन् । ‘ऐया भन्छ । रुन्छ । मैले के गर्ने, के भन्ने ?’ निरश मुद्रामा कुँवर प्रश्न गर्छन् । अस्पताल आएकाहरु अनिषलाई सान्त्वना दिन्छन् । तर, आफूमाथि परेको वज्रपातको पीडासमेत अनुभूत नभएका उनले सान्त्वनाको भाषा के बुझुन् ?