कोरोना भाइरसको सङ्क्रमणबाट नेपाल पनि अछुतो रहने सवाल थिएन । अन्य देशको अवस्था देखेर हामी यति भयातुर भयौँ कि दोस्रो केस देखिनेबित्तिकै बन्दाबन्दी ग¥यौँ । निश्चय नै यो बन्दाबन्दीको कारण कोरोना भाइरस हवाईजहाज चढेर नेपाल आउन पाएन । आएको भए पनि घरभित्र थुनिँदा निसास्सिएर म¥यो, त्यो निर्जीव भाइरस । बन्दाबन्दीका कारण कोरोना भाइरसको प्रचार भयो, प्रसार भने हुन पाएन ।
पृथ्वी नै ध्वस्त पार्नसक्ने क्षमता भएका मुलुक पनि यतिखेर आँखाले देख्न नसक्ने नाथे भाइरससँग माघको जाडोमा जस्तै थुरथुर कामिरहेका छन् । भाइरसका कारण लाखौँ व्यक्तिको निधन भएको छ । करोडौँ नागरिकको रोजगारी गुमेको छ । विश्व अर्थतन्त्र धराशायी भएको छ ।
नेपालमा बन्दाबन्दी भएको झण्डै तीन महिना पुग्न लागिसक्यो । बन्दाबन्दीको सुरुमा देखिएका भोज र मोज अहिले चिन्ता र सोचमा परिवर्तन भएको छ । सम्भ्रान्त वर्गको व्यवसाय चौपट भएर हात उठाउने स्थितिमा पुगेको छ । मध्यमवर्गका व्यक्ति न मागेर खान सकेका छन्, न कमाएको बाँकी छ । निम्न आय भएका व्यक्ति त रोगले भन्दा भोकले मर्ने चिन्तामा आधा पेट खाएर प्राण धानिरहेका छन् ।
