समाजवादी शासन व्यवस्था अवलम्बन गरेको चीन आर्थिक रूपले बजारमुखी अर्थतन्त्र हो । सन् १९७८ ताका केन्द्रीकृत अर्थनीतिलाई खुला अर्थनीतिमा रूपान्तरण गरियो । माओ त्से तुङपश्चात नेतृत्व सम्हालेका तङ स्याओ फङले त्यो जोखिम उठाए । आर्थिक उदारीकरणबाट लाभ लिन चुक्दै चुकेन, चीन । खुला अर्थतन्त्रपश्चात् अधिकांश वस्तुको मूल्य नियन्त्रण खुला गरियो । पुँजी बजार फराकिलो पारियो । स्टक एक्सचेन्स स्थापना गरिए । सयौँ कम्पनी सूचीकृत भए । व्यावसायिक मिलान तथा मर्जर प्रोत्साहित गरियो । अधिकांश साना तथा मझौला आकारका सार्वजनिक संस्थानहरू निजीकरण गरिए ।
