वर्तमानमा मानिस र सूचना प्रविधिबीचको सम्बन्ध ‘नङ र मासु’ जस्तै अन्तर्निर्भरसँगै ‘नखाउँ भने दिनभरीको सिकार र खाउँ भने कान्छो बाउको अनुहार’ जस्तै द्वन्द्वात्मक पनि छ । मानिस न तः प्रविधिप्रति पूर्ण विश्वस्त, न बहिष्कार गरेर सहज जीवनयापन गर्न सक्छ । प्रविधिको सहयोगमा कम समयमा सहजै जटिलभन्दा जटिल कार्य कुशलतापूर्वक सम्पन्न गर्न केही व्यक्तिहरूले ठूला लगानीमा नयाँ–नयाँ प्रविधिको विकास र प्रसार गरिरहँदा अर्को समूह प्रविधिको अनैतिक व्यापारसँगै दुरूपयोग गरेर आम तथा संवेदनशील सूचना (डाटा)मा पहुँच कायम गर्दै स्वार्थ सिद्धमा व्यस्त छ । प्रविधि अब जीवनोपयोगी साधन मात्र रहेन बम वा भाइरसभन्दा खतरनाक हतियार भईरहेको छ ।
