टिनको छानो, खरको पाली, दुई तले कच्ची घर । घरको पूर्वपट्टी बाख्रा, कुखुरा राख्ने खोर । सानो टुक्रा जमिन । पश्चिम पट्टी सानो आगन । आगनको कुना तिर मोटो दाउराको ‘किलो’ ।
यस्तो दृष्य देख्न पाईन्छ बागलुङको निसीखोला गाउँपालिका–७ पूर्णीकोटका सुमित खत्रीको घरमा । घरको आगनमा बलियोसँग गाडेको किलो पसुचौपाया बाध्नलाई होईन, सुमित खत्रीले आफ्नै छोरी ११ वर्र्षीय नुमानी क्षेत्रीलाई बाध्य बनाउनुभएको हो ।
शारीरिक तथा मानसिक रुपमा अपाङ्ग नुमानीलाई हरेक दिन त्यही किलोमा ढोरीले बाँधेर राखिन्छ । बहुअपाङगता भएकी नुमानी आफँै समालिएर हिँड्न नसक्ने, जथाभावी हिँड्ने र सहारा दिन परिवारका सदस्यलाई कठिन हुने भएपछि बाँधेर नियन्त्रण गर्न थालिएको नुमानीकी आमा बोमी खत्रीको भनाइ छ ।