हिंसामै किन लिप्त छौ मनुज हो ?

आयो चाड दसैँ, ‘दशा’ बनी सधैँ भित्रिन्छ यो लोकमा मान्छे मस्त हराउँदै छ मदमा, हामी महाशोकमा खुँडा हातमहाँ भिरेर कसरी हाँस्छौ, तिमी नाच्द छौ आफ्नै काल कुरेर त्रास–भयले हामी यहाँ बाँच्द छौँ । स्वेच्छाले किन चल्न मुस्किल सधैँ बस्छौ रुँदै जेलमै हाम्रै गर्दन मात्र हुन्छ किन हो तिम्रो कुनै खेलझैँ तिम्ले धार लगाउँदा मुटु यहाँ काँपेर...